Programy

METODY PRACY WYCHOWAWCZO-DYDAKTYCZNEJ NAJCZĘŚCIEJ WYKORZYSTYWANE PRZEZ NAUCZYCIELI W NASZYM PRZEDSZKOLU:
 

• metoda Pedagogiki Zabawy KLANZA – stwarza możliwości dzieciom do działania w atmosferze akceptacji i zaufania; metoda twórczej ekspresji i rozwijania zainteresowań oraz możliwości dziecka w atmosferze akceptacji, zrozumienia a przede wszystkim zabawy, która jest podstawową formą aktywności dzieci i najszybszą oraz najlepszą drogą do ich pełnego rozwoju.
• metoda Ruchu Rozwijającego, Terapii i Wspomagania Rozwoju Weroniki Sherborne - wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspakajanych w kontakcie z dorosłymi; ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i związku z tym możliwości ruchowych.
• metoda Gimnastyki Twórczej R. Labana – metoda improwizacji ruchowej poprzez odkrywanie, naśladowanie, mimikę i pantomimę.
• metoda C. Orffa - głównym celem tej metody jest wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i inwencji twórczej w powiązaniu z muzyką i ruchem,
• metoda Dr E. Gruszczyk – Kolczyńskiej rozwijania zdolności umysłowych dzieci wraz z ich edukacją matematyczną - pozwala u dzieci rozwinąć możliwości umysłowe oraz uzdolnienia do uczenia się matematyki w szkole; najważniejsze są tu osobiste doświadczenia dziecka, stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i i umiejętności
• metoda Glena Domana - u jej podstaw leży globalna nauka czytania. Metoda przeznaczona jest dla dzieci poniżej piątego roku życia.
• Metoda Dobrego Startu - głównym założeniem MDS jest wspomaganie rozwoju psychomotorycznego dziecka poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter i znaków matematycznych. Realizacja tego założenia odbywa się poprzez rozwijanie funkcji, które biorą udział w uczeniu się czytania i pisania (poznawczych: wzrokowo-przestrzennych, słuchowo-językowych i ruchowych) oraz ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej). Inne cele to kształtowanie lateralizacji, świadomości schematu ciała (jego części oraz lewej i prawej strony) i przestrzeni. MDS reprezentuje zatem polisensoryczne, aktywne podejście do pracy z dziećmi.
• zabawy integracyjne z całą grupą "Przedszkolaki krok I i II
• metody, techniki paratetralne (drama, techniki zmiany ról, pantomima, zabawy paluszkowe, odgrywanie ról)
• kinezjologia edukacyjna Dennisona - polegajaca na pobudzaniu u dzieci różnych obszarów mózgu za pomocą prostych, ukierunkowanych ćwiczeń ruchowych
• obserwacje, zabawy badawcze - kształtowanie u dzieci umiejętności spostrzegania, koncentracji uwagi, rozumienia zmian oraz przeprowadzenia analizy, syntezy, porównania, uogólnienia i wyciągania wniosków,
• metoda Bati Strauss - przyblizenie muzyki klasycznej poprzez tzw. "aktywne słuchanie",
• metoda treningu A. Polender - ma na celu za pomocą określonych ćwiczeń wewnętrzne rozluźnić człowieka,  formy treningu dostosowuje się  do poziomu dzieci w wieku przedszkolnym. Podstawą opracowanej przez nią koncepcji treningu relaksacyjnego jest dostosowanie instrukcji do właściwości rozwojowych małego dziecka. Treść instrukcji zostaje podana w formie bajki o zwierzętach, chmurkach, kwiatkach, z którymi dzieci się identyfikują. Główny bohater opowiadania (np. zwierzątko, kwiatek) wykonuje takie czynności, które poprzez naśladownictwo mają na celu zmniejszenie napięcia mięśniowego
• technika relaksacji stopniowanej wg E. Jacobsona - polega na wykonywaniu określonych ruchów rękami, nogami, tułowiem i twarzą w celu napinania i rozluźniania kolejnych grup mięśniowych,
• bajkoterapia - pomaga w przezwyciężeniu lęków związanych z różnymi sytuacjami. Wykorzystuje się w tej metodzie odpowiednio dobrany tekst. Dzięki temu w psychice dziecka pojawia się pozytywne myślenie, dzieci zaczynają rozumieć swoje uczucia, ich przejawy, a także przyczyny. Bajki terapeutyczne pokazują jak trzeba sobie radzić i przedstawiają pewne wzorce postępowania. Sprawiają, że dzieci zaczynają rozumieć świat, w którym żyją,
• metoda Naturalnej Nauki Języka -umożliwia ona dzieciom bezstresowe wchodzenie w świat ludzi czytających, sprzyja procesowi nabywania umiejetności samodzielnego czytania i mówienia w sposób naturalny, zgodny z rozwojem. Model naturalny daje dziecku szanse wykorzystywania umiejętności: słuchania i mówienia, komunikowania się bezpośredniego poprzez jezyk mówiony, czytania i kreślenia symboli graficznych, komunikowania się pośredniego poprzez znaki graficzne. Metoda naturalna zaspokaja naturalne potrzeby dziecka do komunikowania się z innymi poprzez: słowo, gest iruch, muzykę i dziwięk, barwę i kształt, liczbę,